Albert Hammond (US) (singer-songwriter) CC Het Bolwerk Vilvoorde (08-12-2017) reporter: Steven Kauffmann & photo credits: Anja Cleemput info artiest: Albert Hammond info club: CC Het Bolwerk © Rootsville 2017

Albert Hammond is een waar fenoneem in de muziekwereld. De naam van de inmiddels 73-jarige Engelsman met  360 miljoen verkochte platen op zijn conto spreekt tot de verbeelding en met zijn gulden pen en producerstalent  heeft deze veteraan de hand in tal van monsterhits van een resem wereldvedetten.  Met deze legendarische staat van dienst zou hij dus perfect alleen van de royalties een luilekkerleventje en een rustig luxepensioen kunnen genieten. Niet zo dus, nadat hij de laatste 35 jaar vooral in de studio en achter de schermen actief was en met een carrière die nu al 55 jaar op de teller heeft, host hij met zijn geroutineerde tourband avond na avond de grote en kleinere podia af met zijn Songbook 2017 World Tour,  waarin hij avond na avond een bloemlezing geeft uit zijn omvangrijke oeuvre.

Vilvoorde was de voorlaatste halte van negen Belgische schouwburgen, die steevast het bordje “Sold Out” mochten uithangen.  Onze kwieke bompa opent met gedreven versies van zijn hits “ I Do Everything For You” en “Down By The River”, échte feelgood music met een hoog meezinggehalte en de sfeer zat er dan ook meteen in. Dan volgen er een paar ballads met Chicago’s  “ I Don’t Wanna Live Without Your Love “ en treed hij in de voetsporen van wijlen Joe Cocker met het weemoedige “ Don’t You Love Me Anymore “. Zijn allereerste solohit “Little Arrows” uit het gezegende jaar 1968, en  “ Freedom Come, Freedom Go ” (bekend van de Fortunes) , “ Hold On To Your Hat “ houden de vaart erin. Ook de blues komt aan bod met  “ Sunday Factory Blues “ (gecoverd door zowel Steppenwolf als Johnny Cash) en met een fors “ The Day The British Army Lost The War “ toont de energiek rondhuppelende Hammond dat het heilige vuur nog steeds brandt.

Hij laveert tussen melancholie en nostalgie in  “ These Are The Good Old Days “, gooit er nog een zwierig “ The Peacemaker “ tegenaan om een versnelling lager te gaan in het mijmerende “ Your World & My World “ dat je moeiteloos in zijn leefwereld binnentrekt, evenals de meeslepend torch songs “ Memories “, “ When I’m Gone “ en het voor Chris de Burg geschreven “ The Snows of NewYork “.  Dan mag het weer wat luchtiger met het typisch eighties klinkende “ Give A Little Love “ en legt hij de ontstaansgeschiedenis uit van het beroemde duet “ To All The Girls “ (megahit voor Julio Iglesias/Willie Nelson) dat hij eerst zonder maar de minste vorm van succes sleet aan Engelbert Humperdink en Tom Jones maar dat in de versie van “ The playboy and the cowboy “ wereldwijd de kassa deed rinkelen. Dat gebeurde ook voor Tina Turners “ I Don’t Wanna Lose You”, met Diana Ross “When You Tell Me That You Love Me “ en “ One Moment In Time “ van de betreurde Whitney Houston,  allemaal uit de pen van Albert Hammond en hier in smachtende, doch nooit kleffe versies . Dat hij graag naar de mensen toegaat en zijn fans koestert, bewees hij tijdens een uitgebreide publiekswandeling waarbij hij ontelbare handjes schudde, voorwaar een gouden songsmid met een hoge aaibaarheidsfactor.

Het leverde hem meerdere staande ovaties en een uitgebreide bisronde op met Starships’ “ Nothing Gonna Stop Us Now “ alvorens weer een blik happy songs uit de oude doos open te trekken met “ I’m A Train “ en “ It Never Rains in South California “. De openhaard in u en mij mocht nog één keer aanfloepen tijdens de sleper “ When I need You” (bekend van Leo Sayer) en “ The Air That I Breathe “ van de Hollies. Albert Hammond serveert tijdens deze mooi uitgebalanceerde concertavonden véél meer dan louter een nostalgische retrotrip en als de stem nog even meewil, kan hij zo best nog wel enkele jaartjes verder, hoedje  af !